Soms kan het heel lastig zijn om een historie naar waarheid te achterhalen. En, eerlijk gezegd – het Internet is interessant en kan je best enigszins een lijn geven, maar alles klakkeloos als voor waar aannemen is ook niet goed. Dat zie je vooral aan het poppenmerk Irwin. Zo zijn er een Erwin Toy Company, opgericht in 1926 in Canada en een Irwin Doll Company in het Noord-Amerikaanse New Hampshire. En over het Amerikaanse bedrijf gaan wij het hier hebben.
In 1922 waren ze nog erg jong en niet eens zo lang getrouwd: Irwin Cohn was amper 21 jaar en zijn vrouw Mary was een jaar jonger. Maar dat betekende niet dat het echtpaar geen mooie plannen had. In dat jaar besloten Irwin en Mary om een eigen bedrijf in het vervaardigen van celluloidproducten te beginnen. Veel ruimte hadden ze niet in hun woning in Leominster, Massachusetts: een kamer van 8x8 meter moest volstaan. Ze gingen van start met de productie van celluloid zeepdozen. Dat werd een enorm succes en binnen slechts één jaar tijd besloten Irwin en Mary om de productie uit te breiden met het maken van celluloid babyspeelgoed, zoals rammelaars en andere vrolijke speeltjes voor in de wieg, de box en in de kinderwagen. Razendsnel groeide het bedrijf uit tot ’s lands grootste producent van het celluloid babyspeelgoed. Ondertussen was het bedrijf ondergebracht in een fabrieksgebouw in Fitchburg, Massachusetts.
Irwin Cohn werd bekend als de ‘Rattle King’, ofwel, de Koning Rammelaar, van Amerika.
X-Rayfilms
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het allemaal iets moeilijker voor de Rattle King. Celluloid werd schaars. Om dat gebrek het hoofd te bieden ging Irwin de ziekenhuizen af op zoek naar de oude X-ray films. Dit was nodig voor de refabricatie van celluloid. In die periode kwam echter celluloid onder een minder fraai zonlicht te staan. In letterlijke en figuurlijke zin, want celluloid bleek nogal brandbaar te zijn. Irwin besloot om minder met celluloid te werken en tegelijkertijd op zoek te gaan naar betere en veiliger materialen. Hij begon met nieuwe kunststoffen, zoals polyethyleen en celluloseacetaat. Al sel werd de Irwin Doll Company bekend als een van de eerste speelgoedfabrikanten die het celluloid verruilde voor moderne, veiliger kunststoffen. En weer nam de groei van de onderneming vanaf 1947 in snltreinvaart toe. Er werd verhuist van Fitschburg naar Nashua, New Hampshire. Irwin en Mary hadden daar een grote fabriek gekocht. Er werd een tweede bedrijf voor de opslag van ruwe plastics opgericht: The Great American Plastics Company.
Leermiddel
In de jaren 1950 tot 1970 ging het heel voorspoedig met de Irwin Doll Company. Snel bezat Irwin meer dan honderd patentenvoor innovatief gebruik van kunststoffen. Rond de Pasen van 1950 kwam Irwin met plastic konijntjes als verpakking van snoepeitjes. Er werd volop geëxperimenteerd in mechanische foefjes voor poppen. In 1950 kam Irwin met kleine opwindpopjes die echt konden stappen. In de jaren daarna volgden de babypoppen die konden kruipen. Nog weer later kwamen de zogenaamde ‘leerpoppen’ op de markt. Die werkten – net als de kruippoppen op batterijen - en konden met hun armpjes bewegen, brabbelen en slapen. Ze zouden zijn gemaakt om als leermiddel te fungeren voor kraamzusters en gezinsverzorgsters. Tegenwoordig kan men dergelijke poppen veel levensechter maken, maar voor die tijd, jaren 1960, was het toch al heel ‘wat’.
Irwin Cohn overleed echter in 1970. Hij werd slechts 69 jaar oud. Nog even is Mary doorgegaan met de leiding van de fabriek, maar uiteindelijk besloot zij dat het mooi was geweest. Samen met haar man was voeren van de fabriek toch leuker , uitdagender en prettiger geweest. In 1973 werd de onderneming verkocht.