Het polymeer polyetheen is een veel gebruikt materiaal. Het is de meest gebruikte kunststof (plastic). Ook de oudere naam polyethyleen wordt nog steeds gebruikt en is in feite nog de meest courante benaming bij de producenten en verbruikers van deze kunststof.
Polyetheen wordt gemaakt door polymerisatie van etheen. Etheen wordt verkregen door het afbreken (kraken) van onder andere nafta, een licht derivaat van aardolie. Geschat wordt dat 1,2% van de ontgonnen aardolie wordt gebruikt om polyetheen te produceren.

Slecht voor het Milieu
Net als andere kunststoffen wordt polyetheen niet snel door bacteriën afgebroken, waardoor het lang in het milieu kan rondzwerven. Als het in het oppervlaktewater komt wordt het afgevoerd naar de zee en komt het na jaren in de oceanen terecht bij de 'kunststofarchipel', ook wel de plastic soep genoemd. Door de zeestroming wordt het afval daar naartoe gebracht alwaar het zich ophoopt. Kortom: een poel van ellende. Daar staat tegenover dat het plastic goed te recycleren is. Het is een thermoplast, dus kan het worden omgesmolten en voor andere doeleinden worden hergebruikt. 

Stuk is blijvend kapot 
Poppen van polyethyleen hebben de neiging om in de gewrichten kapot te gaan. Het materiaal is vrijwel onbreekbaar, maar kan wel scheuren. Vaak worden door kinderen de armen of benen van de romp gehaald omdat dit het aan en uitkleden vergemakkelijkt. Daar kan het indraaibare profiel niet tegen. Probleem is, dat dit euvel vrijwel niet te verhelpen is. De meeste lijmsoorten zijn niet geschikt voor het lijmen van polyethyleen. 
Vaak raken de hakjes ook beschadigd. Meestal zijn de hakjes sowieso vrij dun. Beschadigde hakjes zijn ook niet te repareren. 

©Pers- en tekstbureau Heliant